ഭയം

സ്കൂള്‍ വിട്ടു മടങ്ങാനവനു മടി തോന്നി.
നന്നായി വിശക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,വീട്ടിലാണെങ്കില്‍ അമ്മ ദോശ ചുട്ടുവച്ചിട്ടുണ്ടാവും,
എങ്കിലും കാലുകള്‍ നീങ്ങുനില്ല.
നാളെ ശനിയാഴ്ചയാണു,രണ്ടാം ശനി,സ്കൂളിനവധിയാണു.
രണ്ടു ദിവസം മുഴുവന്‍ വീട്ടിലിരിക്കുന്നതു ആലോചിക്കാനെ വയ്യ.
ഭൂമിയുടെ അച്ചുതണ്ടെവിടെയാണോ വച്ചിരിക്കുന്നതു !? കണ്ടിരുന്നെങ്കില്‍ കറക്കി വിടാമായിരുന്നു.
പതിയെ പടവുകളിറങ്ങി പഴയാ കിണറിനടുത്തേക്കു നടന്നു.
വലിയ ആഴമില്ലാത്ത പൊട്ടക്കിണറാണു, വീതിയുള്ളരിഞ്ഞാണുകള്‍, ഇറങ്ങാന്‍ ഏറെ ആയാസപ്പെടെണ്ട.
ചവിട്ടിയിറങ്ങിയ കെട്ടുകള്‍ നോക്കിയിരിക്കെ, വൃത്താകൃതിയിലുള്ളാകാശം അവനു മേല്‍ ഇരുളാന്‍ തുടങ്ങി.

വീട്ടിലെത്തിയതു വൈകിയാണു.
ദോശ മരവിച്ചുപോയിരിക്കുന്നു.പക്ഷെ അമ്മയുടെ ചൂരലിന്റെ ചൂടില്‍ തണുപ്പവനറിഞ്ഞില്ല.
പെട്ടന്നു കടന്നു വന്നയാളെക്കണ്ടവന്‍ കരച്ചില്‍ നിറുത്തി, ശാരിമോളുടെ അച്ഛന്‍. രവിമാമനെപ്പോഴാണാവൊ വന്നതു?! സന്തോഷംകൊണ്ടു തുള്ളിച്ചാടി കൂടെപ്പായവേ കണ്ണീരുണങ്ങി.
മാമന്റെ തോളിലിരുന്നു കുഞ്ഞാവ മുടി പിടിച്ചു വലിക്കുകയാണ്, മിഠായിക്കുവേണ്ടി കൈ നീട്ടുന്നുമുണ്ടു. അവനുകിട്ടിയ വീതത്തില്‍നിന്നും സ്നേഹപൂര്‍വം ഒന്നെടുത്തു കൊടുത്തു. രവിമാമനങ്ങിനെയാണു, എന്നു വരുമ്പോഴും മിഠായി കൊണ്ടുവരും. അജിയുടെ അച്ഛനും വരുമായിരിക്കും, അതാണു അവനിത്ര സന്തോഷം.തൊട്ടപ്പുറത്തെ മുറിയാണേലും കുറുമ്പനാണു, വല്യ ഗമയും. മിണ്ടുകയുമില്ല.
ശാരിമോളാണു നല്ല കുട്ടി,ശാന്ത ടീച്ചറുടെ മകള്‍, അവള്‍ക്കൊപ്പം മുട്ടിലിഴഞ്ഞാണു കാലിലെ തൊലിപോയതു, ഉണങ്ങാറായിരിക്കുന്നു.
രണ്ടവധി ദിവസങ്ങള്‍ പെട്ടെന്നോടിത്തീരുമല്ലോ എന്നൊര്‍ത്തപ്പോള്‍ വിഷമം തോന്നാതിരുന്നില്ല.

ഉറക്കം തൊട്ടുവിളിച്ചപ്പോഴാണ്‍ അമ്മയെ ഓര്‍ത്തത്. മനസ്സവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചവന്‍ മടങ്ങി.
ഒരു നിമിഷം; മുറിയിലിരിക്കുന്നയാളെ നോക്കിനില്‍ക്കവെ കണങ്കാല്‍ വഴി അരിച്ചുകയറുന്നതു ഭയമാണെന്നവന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
അവിടെയതാ അച്ഛന്‍ !
ചീളുകളായ് ഇടനെഞ്ചില്‍‍ത്തറക്കുന്ന വാക്കുകളവിടെ ചിതറി വീഴും മുന്‍പേ, അവനോടി കരിമ്പടത്തില്‍ രക്ഷ തേടി. രണ്ടു മനോഹര ദിനങ്ങളുടെ നഷ്ടത്തിലുറപ്പൊട്ടിയ കണ്ണീ്രിണകെട്ടാന് മിഠായിപ്പൊതിക്കായില്ല. പാതിരാവില്‍ കടന്നുവന്നേക്കാവുന്ന ദുഃസ്വപനങ്ങളേപ്പേടിച്ചു അവന്‍ കണ്ണുകള്‍ മലര്‍ക്കെ തുറന്നു വച്ചു.